Opowieść o tym, jak mól książkowy postanowił sam zacząć pisać. Bajki. O kotach. A przy okazji zrecenzował kilka książek.
Dziś recenzja z którą jestem bardzo spóźniona.. I żeby nie było, nie dlatego, że powieść mi się nie podobała (bo spodobała się bardzo), czy też leżała zapomniana w kącie aż do teraz. Nie. Przeczytana została w zasadzie od razu, jak tylko ją dostałam. Byłam bardzo ciekawa trzeciej części serii „Konkurs na żonę”, mimo, że tym razem główną bohaterką nie jest Łucja, z którą, prawdę mówiąc po drugim tomie dość się zżyłam. Także teraz nadrabiam zaległości w pisaniu 😉
Pierwsza w tym roku recenzja 🙂 Z powieścią „Kryształowe serca” spotkałam się już parę miesięcy wcześniej, gdy była jeszcze publikowana rozdział po rozdziale na blogu autorki. Niestety (dla Augusty Docher jak najbardziej „stety” bo udało się Jej wydać książkę :)) tylko do ok. 10 rozdziału, ponieważ wydawca poprosił o niepublikowanie kolejnych. Ponieważ bardzo nie lubię niedoczytywać książek, a do tego zdążyłam się wciągnąć w fabułę, pozostało mi jedynie cierpliwie czekać na papierowe wydanie. Choć nie lubię czekać (w sumie kto lubi?) to założyłam, że będzie warto. I co? I nie pomyliłam się!
Jako ambasadorka powieści „Najlepszy powód, by żyć” autorstwa Augusty Docher, z radością zapraszam na konkurs, w którym do wygrania jest jeden egzemplarz tej właśnie książki 🙂 Konkurs odbywa się na FanPage’u Kocich Bajek i tylko tam można się zgłaszać -> https://www.facebook.com/KocieBajki/
Aby wygrać, trzeba napisać w komentarzu pod postem z tym konkursem na FB odpowiedź na pytanie:
„Co jest dla Ciebie najlepszym powodem, aby się uśmiechąć w poniedziałkowy poranek?”
Pozostałe informacje oraz regulamin konkursu są umieszczone w poście konkursowym na FB KocieBajki.
Spośród odpowiedzi umieszczonych w komentarzach, wybiorę jedną która będzie wg mnie najciekawsza – A do autora/autorki wybranego komentarza powędruje książka.
Recenzję powieści możecie przeczytać klikając TUTAJ
Za książkę która jest nagrodą w tym konkursie dziękuję wydawnictwu OMG Books.
Jak można się domyślić po nazwie posta, dziś będzie o zakładkach! Czyli o gadżecie numer jeden każdego książkoholika.
Uwielbiam zakładki. Kolekcjonuję je.. w sumie nawet nie pamiętam od kiedy. Nie wyobrażam sobie zagiąć róg książki lub położyć ją otwartą grzbietem do góry (no, dobra, to drugie w jakiejś kryzysowej sytuacji jestem jednak w stanie sobie wyobrazić) – w końcu po to ktoś wymyślił zakładki aby z nich korzystać… A że dodatkowo mogą cieszyć oko, być pamiątką z wycieczki, albo wytworem własnych uzdolnień artystycznych (choćby wątpliwych) to nic, tylko zacząć kolekcjonować!
Dziś czas na recenzję trzeciej, ostatniej części trylogii Silver, autorstwa Kerstin Gier. Recenzje poprzednich części możecie znaleźć TU – Pierwsza księga snów i TU – Druga księga snów. „Silver – Trzecia księga snów” choć zapowiadała się bardzo fajnie, to rozczarowała mnie brakiem dynamiki i rozwinięcia akcji. Zrobiło się trochę nudno, przynajmniej jeżeli chodzi o główny – senny – wątek. Nie zaskoczyło mnie tu nic, no może tylko to, że właśnie nic mnie nie zaskoczyło.. Ponadto, nie doczekałam się wytłumaczenia pewnych rzeczy, na które czekałam po częściach I i II. Mam wręcz wrażenie jakbym czekała na część IV… Może jest taka w planach, a ja po prostu o tym jeszcze nic nie wiem? 😉